Pazartesi, Mart 11, 2013

Nereden... Nereye...:)


Kuzucum birkaç günlükken...:)


Ve Kuzucum 2 yaşında...



                       Bu hafta biraz zor oturacağım bu bilgisayarın başına... Üzgünüm, ama hafta sonunda benim küçük cadının 2 yaşını doldurup, 3 yaşına basışını kutlayacağız. :) Her sabah kalkıp, soruyor bana "Anane pastamı yaptın mı?" diye. :) Ben unutsam, o unutturmamaya kararlı:) Zaten; bir şey konuşmaya gör yanında... Her ne söylediysek, onu yaptırana kadar başımızda, "illallah" dedirtene kadar uğraşıyor. Ne yapsın küçük kuzu...
                    Ona baktıkça anılarıma dönüyorum zaman zaman... Hiç bir doğum günümü hatırlamıyorum ki, yeni bir elbise dikilmesin... Yeni bir ayakkabı alınmasın... Kocaman bir sofra kurulmasın... Anacığım iki eli kanda olsa, gece yarısına kadar diker giydirir, pişirir sofraları donatırdı.  İyi hatırlarım... kutlama akşamlarında "yattığı yeri bilemediği" söylerdi.  Sıklıkla aynı şeyi düşünmeye başladım bu sıralar, yaşımı aldıkça, aynı annem gibi davranmaya başladım. Onun gibi düşünüyor, davranıyor... kararlar alıyorum. Tuhaf değil biliyorum, belki birçok insan aynı şeyi yaşıyordur, ancak; tuhaf olan bir tarafı var... Genellikle bir karar alacağım zaman, kendimi; "Annem bunu nasıl hallederdi?" sorusuyla karşı karşıya bulmam. Anneciğimi kaybedeli, 22 yıl oldu. Onu, ona en ihtiyaç duyduğum zaman kaybettim. Hatta bencillik yapıp çokda kızdım. "Niye beni yalnız bıraktın" diye. Ve... Ondan beri bunca yıl kararlarımı hep kafama göre almıştım. Ta ki... üç beş ay öncesine kadar... Şimdi onun gibi davranarak, sanıyorum sıcaklığını hissetmeye çalışıyorum.
                  Doğum günlerinden girip, hüzünlü konulara dalmak biraz abesle iştigal oldu ama, ne yapayım? Bu anılar da benim...:) Şimdi... küçüğümün anılarında iz bırakma zamanı... aynı annem gibi çalışmalıyım... Yattığım yeri bilemeyinceye kadar...:)
                 Aralarda gelişmelerle buralarda olurum herhalde...:))
                 

8 yorum:

  1. Sevgili Nilgün, Allah hep güzel günlerini göstersin kuzunun.
    Şimdiden mutlu yıllar dilerim.
    Haklısın bir zaman sonra hepimiz annelerimizi kendimizde yaşatıyoruz bir şekilde...
    Anneciğin nur içinde yatsın...
    Sevgiler...

    YanıtlaSil
  2. Yalnız olmadığımı biliyordum.:( Annelerin varlığı başka bir şey. Tanımsız... Sağol iyi dileklerin için. Sevgiyle Kal.

    YanıtlaSil
  3. Canım maşallah nazarlar değmesin. Annelemizi ancak anne olunca daha iyi anlıyoruz.

    YanıtlaSil
  4. Aynen dediğin gibi sevgili Feray. Anladıkça da onlar gibi olmaya başlıyoruz zaten. Sevgiyle kal.

    YanıtlaSil
  5. maşallah cadıya,çok akıllı ,gözlerinden belli ,canım çooook kolay gelsin .

    YanıtlaSil
  6. Sağol arkadaşım.:) Allah cümlesinin şanslarını güzel eylesin. Akıl da bir yere kadar.:)Aklını kullanır eh birde şansı yaver giderse:))) Bu cadı yıkar ortalığı.:)

    YanıtlaSil
  7. Annen ışık içinde yatsın. Oradan görüyordur yaptığın bu güzel şeyleri merak etme. Torun yoruyordur ama onun sevgisi insanın ömrünü uzatır. Şansı açık olsun hep.

    YanıtlaSil
  8. Teşekkürler iyi dileklerin için arkadaşım.

    YanıtlaSil