Perşembe, Mart 20, 2014

Anılar... Deep; işte sana birkaç tanesi...:))


Emin olun anılar, resimlerden çok daha berrak...



                 mimledim bakalım :)             :)))))))


             İyi ettin arkadaşım:)) Ben "mim" ile, Deep'in söylediği gibi ilk defa tanışıyorum. Demiş ki sevgili arkadaşım, "Bak bakalım geriye, en derinlerde ne hatırlayabiliyorsun?". Ah be Deepciğim:))) Ben hep derinlerdeyim zaten.:( Şimdi buna cevabım, hangisi olacak diye aldı beni bir düşünce...
Hadi başlayalım bir yerinden:) Deep pişman mısın? Son defa soruyorum....:))) Benden günah gitti.:)

             Yıl 1960, Ağustos ve çok sıcak. Annem doğuma gidiyor. Bir kardeş gelecek evimize. Henüz 4,5 yaşındayım. Sorular çok kafamda...Annemden hiç ayrılmamıştım ve şu anda Madam Teyzemin mutfağında, uçak olmuş reçelli ekmek lokmalar bile,  bu ayrılığa anlayışla bakmamı sağlamıyor... Ne çare ki; bu kardeş gelecek ve annemle bu zorunlu ayrılık yaşanacak. Çocuk hali işte; bir kaç makara, bir kaç küt iğne ve dikişlerden artmış kumaş parçaları aldı çocuk gönlümü:))) "Otur dik işte şu plastik bebeğe bir kaç elbise.(" dedi iç sesim:) Beden de uyum sağladı, bu talimata... Bir kaç gün sonra, geldi anacığım kucağında pembe, beyaz bir kız bebekle:))  Sonradan aklım erince anladım, zor bir doğum ve kürek kemiğinden kırık bir kolla gelmiş kardeşim hayata.: ( Tedavi görmesi gerek... Bu özel ilgi, her gün belli ısıda banyo, masaj demekmiş:)) Anladım... Süt ve emzik için sıraya girdim... Banyo küvetinin kenarında oturup, o renkli topların bana doğru gelmesini umud ettim:)) En önemlisi annemin kucağındaki yerimin ne zaman boşalacağını bekleyerek gözlerimi doldurdum durdum...
              Yıl 1961... Yaşım 5,5... İlk okul öğretmeni Müzeyyen Köksal, ağabeyimi mezun veriyor. Bir ilk okul öğretmeni düşünün...Annenizin, küçük amcanızın, teyze oğlunuzun, ağabeyinizin öğretmeni olmuş olsun:))) Hatta; Gazeteci Yazar Hasan Pulur'un bile... Ve siz bir yaş küçüksünüz okula başlamak için, yeterli bir sebep mi sizce? :))) Hayır tabii, Müzeyyen Hoca beni de okutmalı... seri tamamlanmalı:))) Erken başlayan öğrenci olursanız, kayıt yapılmazmış...Uyum sağlayıp sağlayamayacağınız önemliymiş...:) Uyum sağlandı :)) Ancak yeni bir kabus yaşanıyor... Bir müfettiş ziyareti olacak okula ve ben bu müfettiş denen olgunun ne yapacağını bilmiyorum. Yer mi? İçer mi? döver mi? Asar mı? Keser mi? Korku son safhada... Ben o okula gidemem...Müfettişi göremem... Ne yapmalıyım? Çantam elimde okulun duvarının üstüne oturup usul usul ağlamak en uygunu geldi ki bunu yapmışım:))) Okul arkamda koca bina, yüz metre ötede ise evim...Annemin sıcak kucağı:)) Babam her gün çarşıdaki işine inerdi okulun önünden araba ile geçerek... Şöför söyleniyor babama, " küçücük çocuk, kimbilir ne derdi var baksana bu soğukta şurada oturup duruyor! Babam kafasını çevirince, o küçücük, soğuktan büzülmüş oturanın ben olduğumu görünce, " O, benim kızım" diyerek alıyor arabaya... Babam çok iyi bilirdi, kızı bir daha kimseden korkmadı, Allahdan başka...:))

Deep yeter mi? Günah benden gitti demiştim....:))

Sevgiyle kalın.


24 yorum:

  1. Derinlerden kalan derin bir hatıra..ne güzel yazmışsın..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ah o anılar:) Onlar çok önemli benim için. Olmazsa olmazlarım... Teşekkürler arkadaşım.

      Sil
  2. İnsan ne kadar etkileniyor demek ki o yaştaki olayları böyle net hatırlayabiliyor. Bir de çok önemli bir olay o yaştaki çocuk için düşünsene kardeş geliyor. Her şeyin ve herkesin pozisyonu değişiyor sana davranışları haliyle değişiyor. Zor iş. Mim olayını hiç sevemedim ama bu konu güzelmiş.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok net hatırlıyorum. Unutmak mümkün değil. Kardeşimin doğumu ile gerçekten annem elimden alınmış gibi hissettiğim için sanıyorum benim zihnimde derin çizgiler var bu konuda. Bir sırası geldiğinde anlatırım, bebek ziyaretine gelen, aile dostlarına da bir halt karıştırmıştım:))))) Bak yatağın üzerinde zıplayarak, babamdan özür dileyişimi bile hatırlıyorum:)) Güzel bir konu haklısın.:)) Allahım ya nerelere gittim:)

      Sil
  3. Canim ya... Ne kadar uzulmussunki halen seninle ama kardesin bu anilar. Kardes gelisi herkes icin de oyle mi acaba? Soruyorum cunki hayatin bize verdigi ilk derslerden biri oldugu gibi bizlere kendi ayaklarimizin uzerinde durmamizin onemini gosteren bir olay diye dusunuyorum. Bak bu anilar seni ne kadar saglamlastirmis. Sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Haklısın Şulem:)) Anılarım ve ben kardeş kardeş yaşıyoruz işte:)) Kardeş gelişi mutlaka travmadır büyük kardeşe. Saltanata ortak geliyor kolay mı? :) Mutlaka ben de ağabeyim için zordum.:( Ama öyle bir yürekti ki, hiç hissetmedim ve onunla kaybedene kadar bambaşka bir dünyada yaşadım.:( Kaybettikten sonrasını sil gitsin zaten.:( Anılarım ve aldığım dersler güçlüydü Şuleciğim:) Gerçekten ayakta kalmama sebeptirler. Kocaman sevgiler güzel arkadaşım.

      Sil
  4. Bu nasıl güzel bir fotoğraf, nasıl tadı damağımda kalan bir anı. Devamı,hatta daha fazlası vardır sende:) Arada yap böyle güzellikler bize. Tariflerin arasına ne güzel gider bu harika anılar.
    Okurken su gibi aktı, dedim ya tadı damağımda kaldı.
    Bu deep:) benide mimlemiş ama ben anlamam öyle mimlerden falan:) huuu...deep kardeş! duy sesimi:)))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Güzel Annem ve ben:)) Emelciğim öyle çok şey birikti ki şu 59 yılda...Bazıları çok acı veriyor ama yaşamın gereklerinden ne yazık ki... Bazen çok şey yazmak istiyorum. Yazmaya başlayınca ağlıyorum. Güldüklerim de var elbet. Hepsi de hüzünlü değil tabii:) Sanıyorum, anılarımın kahramanlarının gidişleri ağır benim için. Özlemler, en güzel anıları bile hüzne bulaştırabiliyor. Madem beğendiniz arada sırada yazayım bari:))) Sevgiler cancağızım.

      Sil
    2. Ne olur yaz, kitap gibi okunacak hayata dair bir sürü şey vardır sende. Baş ucu kitabı gibi geliyorsun bana. Işığın acayip. Çok seviyorum seni.

      Sil
    3. Ben de seni gün ışığı:)))

      Sil
  5. nilgün,
    yazını okuduğumda elimi uzatıp o tatlı kzın saçlarını okşadım,içime aktı.ne şahane anlatmışsın
    dünya mutluluk günün kutlu olsun.
    sevgiler
    bu arada bu yazıyı ikinci kere yazıyorum,internet kazası:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :))) Teşekkürler Havvacığım. O küçük kız; başını okşayan dost el için de ayrıca teşekkür etti:)) 59 yaşına da gelmiş olsam, içimdeki ufaklığı dizginlemeye pek niyetim yok:)) Bazen iki arkadaş, bazen bir evin iki kızı gibiyiz:) yaşını almış tarafım," Dur...Otur..." desede:))) diğeri bir çalıp, bir oynuyor:))) İşte böyle geldim bu yaşlara... Sevgiler güzel arkadaşım.

      Sil
  6. Nilgün'cüğüm unutamadığın o kadar belli ki, çok hissettiriyor okuyana da, okuyana da geçiriyorsun hislerini...fotoğraf çok güzel...sevgilerimle:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Nasıl unutulur Müjdeciğim:) Biz anı zenginiyiz:) Seni okurken, ben de aynı hisleri alıyorum:) Benden de kocaman sevgiler benim güzel kardeşim.

      Sil
  7. foto çok hoş yaaa. anılar da çok tatlı ama hüzünlendim ama niyeyse. ilk anı, kardeş anısı yani, sonra okul, müfettiş. ya böle yazsana çocukluğunu. bizim yaz yağmuru vuslat gibi. :) iyi ki mimlemişim :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Deep ben anılarla ve eski eşyalarla yaşıyorum:) Yaşamış ve yaşanmış şeyleri kolayca çıkaramam hayatımdan "gerekmedikçe"...:) Hala çocukluğumdaki malzemeler vardır bir biçimde yaşamımın içinde. Tuhaf ama gerçek. Anlayacağın tam adamını mimlemişsin bu konuda:)) Sevgiler arkadaşım.

      Sil
    2. arada yaz o zaman çocukluğunu amaa, vuslat gibii :)

      Sil
  8. Canim ya onceden okudum yorum birkamadim simdi yine geldim..ahh o anilar cocoukluk anilari genclik anilari..hepsi guzel bazen buruk bazende aci(babamin kaza haberini ve sonrasi olumunu hic hatirlamak istemem ama hic unutmam ) anilarimiz bizlerle yasiyor iste dedigin gibi kardes kardes:) galiba sira bende ahh o deep yokmu..yine demis gel mim yapacaksin bize...belki bu hafta hastayim hastaaa canim ister pasta oda yok:)))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben sana kıyamam güzellik:)) Yakın olsaydım; sana bir pasta çorbası... Pasta haşlama ve pasta püre yapardım:)) Anılar ne yazık ki dediğin gibi acısıyla tatlısıyla bizim. Hayatımızdan parçalar. Benim için de zorlu Nisan ayı geliyor.:( 4 Nisan canım ağabeyimi 27 yaşındayken toprağa verdiğimiz gün...16 Nisan da babamı...:( 8 i de benim yaş günüm. Gel de mutlu ol yaş gününde... olabilirsen. Tüm ölmüşlerimiz ve babacığın da nurlarda yatsın.:( Beklenmedik, zamansız ve erken bir ölüm:(( Tanrıdan rahmet diliyorum. Yine üzüldük be kuzum... Sevgiler gönderiyorum sana.

      Sil
  9. Ada ya gidilde de...eeee...bekle bekle bir hal olduk:)
    Özledim seni. Yaz bir iki. Meraktayım.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ada...Ah o Ada:))) Adaya gitim de ondan sonra Zeyno'nun evi ile uğraştık giremedim ki:)) Yazacağım gün ışığı mutlaka :)) Sevgiler.

      Sil
  10. Yaaa çok hüzünlendim, çok sevdim. Anıları anlatmak bile öyle güzel ki..Yaşamak ise bambaşka.. hayatı seviyorum. Anıları seviyorum. Seni? Tabii ki seni de seviyorum..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bizler anı zenginiyiz dostum:) Onlarla yaşamak ve onları çoğaltmak başka bir zenginlik:) Kimine göre mal varlığı, bankada para... Ben ve benim gibilere de dostlar ve anılar : ) Seviyorum onları.

      Sil