Cuma, Eylül 12, 2014

Kuzu Gömleğinde Etli İç Pilav... Bir Rumeli Klasiği Daha...

                   Yumurtası sürülecek ve fırına girecek...Artık hazırız.:)) Yeni gelinin evinde, aile toplantımız gerçekleşecek. Aile büyükleri davetlisi... Kızlarım yemek yapmayı çok erken yaşlarında öğrendiler ama bu yemek babaannemden hatıra, çok sık yapılmaz ve ancak kalabalıkla yenilir. Bayram sofralarının vazgeçilmezlerindendi.:( Artık o sofralar, daha az kuruldukları için, benim katkım sadece bu yemek.:)) Gerisi gelin kızın ellerinden öper EvvelAllah:))) 


               Aşamalarımızı bu postta fotoğraflayacağım, tarifini merak edenler için piştikten sonraki fotoğrafı ile vereceğim. Az sabır hafta sonu yazarım.:))) Sevgili Jülide kulaklarını çınlattım yaparken, mailde yazmıştık bu yemeği ve "bir gün belki yaparsınız" demiştin:)) Gün bu günmüş...


                Önce etimiz pişti ve pilavın soğanı, fıstık ve üzümü kavruldu. ( Kuzu ciğeri ile de yapılır.)


                      Pilavımız pişiyor...


Gömlekler açılması için bekletildikleri ılık ve sirkeli sudan çıkarıldı. Doldurulmaya hazır...

Aşamalarımız böyle... Teferruatlı bir yemek. Dediğim gibi; eski bayram sofralarının baş tacıydı. Babaanneciğim, anne ve babacığım nurlarda yatın sizi anarak ama özlemle bu akşam ailemizin, babalarını ve annelerini ağırlayacak gelin kızım.:) Mutlu yuvaları için sizlerde dualarınızı eksik etmeyin.

14 yorum:

  1. Bak ya bir de bana diyor şu yaptığına bak. Hemen denemem gerek. Kuzu gömleği nerede satılır onu da yaz bari. Bir de hiçbir bilgim yok gömleği alınca ilk andan itibaren gördüğü işlemleri de yazsan diyorum. Eline sağlık gene bir bomba bu.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :))))) Sana kızdım bunu yayınladım. Sen, bir yayına koy bütün sevdiklerimi...Öcümü aldım işte.:) Kuzu gömleğini ben Kadıköy Çarşısında Yalçındağ'dan alıyorum. İncesi makbuldür. Sağolsunlar seçip veriyorlar. Sonra yıkayıp açılması için ılık ve sirkeli suda beklemesi lazım. Yazacağım detaylı olarak. Rumeli'nin akıllara işleyen lezzetlerinden biridir.:) Kolesterol konusunda kabahatli ama senede bir iki kereden birşey olmaz. Tam bomba:)))

      Sil
  2. Anneciğin, babacığın nur içinde yatsınlar, mekanları cennet olsun, benim rahmetli babam da her tür et yemeğine bayılırdı, bu tarifi görse eminim ağzının suyu akardı:))) bana gelince : KUZU MUUU şu bildiğimiz sevimli kuzu mu? :( ağlar kuzu ama :(
    sevgilerimi bıraktım:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Biliyorsun bende senin gibi et yemeyen türdenim:) ama yiyenlere yapıyorum cancağızım:)

      Sil
  3. Yanıtlar
    1. Zor değil de azıcık el oyalar diyelim;) " Lezzetine değer mi?" Diye sorarsan, kocaman bir EVET;) Sevgiler.

      Sil
  4. Annecigim kurban bayramlarinda yapardi bir de koye gittigimizde teyzemler yaparlardi. Nasil severim ve nasil ozledim bir bilseniz. Bu aksam benim icin de kucuk bir parca yiyorsunuz artik. O nar gibi kizarmis halininin fotosunu beklemedeyim.

    Afiyet olsun.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Asumancığım gözlerim doldu okurken. Bu yemekle, çok arkadaşıma eskiyi hatırlattım galiba. Emin ol, ben de yaparken nerelere gittim bir bilsen. Senin için tadacağım söz. Ben korkudan yiyemiyorum. Yemek yapmak, yemek yemenin önüne geçti artık:( buna da şükrediyorum tabii. Kızarmış halini çekip yayınlarım;) Sevgiler güzel dost.

      Sil
  5. hammmmm....,bayılırım ,bizde kurbanda yapılır,büyük ,bu mini fikir çok hoşuma gitti .....bir de güvenilir kasap bulsam ....
    benim küçük hanım tam vegan oldu ,işe başladı ve ne olduysa o zaman oldu,ne yumurta ,ne peynir.....küçükken kimin evde et piştiğini bilen çocuk böyle değişmesi .....şaşırdım.....

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Herkesi eski bayramlara götürüverdim;) Kasap işi gerçekten zor. Benim yıllardır kasabım Kadıköy Çarşı içinde sağ olsunlar hiç üzüp, zor durumda bırakmadılar beni. Vegan olan kuzuna gelince... O, hepsinden zor, ben de et sevmem ve yemekten hep kaçınırım ama süt , yumurta, peynir çok tüketirim. Onlarda hiç birşey yok.:( ancak, çok kişide var bu değişim. Bir bildikleri olsa gerek;) sevgiler arkadaşım.

      Sil
  6. Benim bunlara aklım falan ermiyor, eve ne zaman gitsem, iki kap yemek hep hazır oluyor. :)
    Aslında bir iki yemek denemem oldu, arkadaşlarıma yaptığım. Başarılıda oldu diyebilirim.
    Ama daha fazlasını yapabilmek için, fırsat olmalı Nilgün Anne :)
    Bende şimdilik seninkileri izliyorum, bir iki bir şey kaparım, gün gelir lazım olur.
    Hayat bu. :)
    Ellerine sağlık, "bomba" için.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Can çocuk:) Anneciğin hazırlıyordur tabii ki. Kim bilir ne güzel yemekler yapıyordur sana. Benim yaptıklarım çoğunlukla, eskiye dair bazıları unutulmasın diye, özellikle kızlarıma ve merak edenlere arşiv oluşturması için yapılan yemekler. Ben daha çok tatlı ve pastalara meraklıyım.:) Yiyemiyorum ya... :( Yapınca , yedirmek ayrı bir keyif oluyor. Ben de senden neler kapabilirimin peşindeyim.:)) Yaratıcılığın zirvede çünkü:) Ellerine sağlık. Bu bomba kalabalıkla yenir...Tekrar ısıtılmaz böyle bir yemek...Hayat bu belli mi olur? Bakarsın bir gün aramızda toplanır birlikte yeriz:))) Sevgiler hem de en kocamanından.

      Sil
  7. Nilgünüm, uçmuş bu yemek ..çok beceriklisin...tam bayram yemeği, her daim değilde, kalabalık dostlarla, sevdiklerinle için yapılır herhalde..Çok zor geldi gözüme..Ellerine sağlık..yeni gelinin yemeklerine de doyum olmamıştır..afiyet şeker olsun..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gülizim teşekkürler:)) Gerçekten dediğin gibi, bu yemek kalabalıkla yenir. Bayram sofralarının vazgeçilmezlerindendir. Nurlarda yatsın yapıp yediren ve öğretenler. Zor bir yemek değil ama el oyalayan bir yemek. Bir özelliği de, tekrar ısıtılmaz. Yapılınca sonuna kadar yiyeceksin:)) Gelin kız çok güzel bir sofra yapmıştı. Herkes mutlu kalktı sofrasından. Keyifli bir gece oldu yani:) Sevgiler güzel arkadaşım.

      Sil