Oğlumun Gelişini Kutladık

                   Kız çocuklarının babalarına olan düşkünlükleri çok iyi bilinir. Anneci olmaya daha geç yaşta başlıyorlar bilindiği üzere...:) Bizim Cemroş da, babasına neredeyse secde edenlerden. Ancak itiraf etmeliyim ki; babası da bunu fazlasıyla hakkediyor. Yerde debelenme babada... Telefona kızının gönlüne göre oyun indirme babada... kızmaz, bağırmaz, sinirlenmez, hep küçük sesiyle konuşur, azarlamaz...:) Vallahi benim de babam olsaydı, ben de secde edebilirdim. :) Hoş benim babam da öyleydi, hakkını yiyemem.  Bakarak idare ederdi...:)  Eh durum böyle olunca babaya olan düşkünlükte had safhada oluyor. Onuycum, böcük diye dolaşıyor peşi sıra... Derken; babamızın mutad Marmaris iş seyahatine gitmesi geldi gündemimize oturdu.:(
Üstelik bu defa üç gün değil, tam bir hafta...
                 Annesi, ben, eniştesi ve teyzesi başladık kara kara düşünmeye, hadi gündüz hay huyla vakit geçirteceğiz de, akşamları ne yapacağız.? İşte geçen haftamız aynen bunları düşünerek ve aktivite oluşturarak geçti.:))  Geçti çok şükür. Ama nasıl??? Cemroşun evde uçak olup, anlamsız bağırmalarla dolaşmadığı mı kaldı, yoksa; olur olmaz şeylere ağlamadığı mı? çimdik, ısırma ise aperatif. :) Çok sarfettiğimiz bir deyiş vardır. "Çocuğun hastalandığına değil, huyunun değiştiğine yanarım" diye... Bu özdeyişin ilk cümlesini, " Babasının iş seyahatine çıktığına değil..." olarak değiştirmek istiyorum.:))  Ve... Dün sabah Onuycum evine döndü.:))) Ne yapalım kutlamak gerek.:) Biz de kendimize göre ufak tefek birşeyler hazırlayıp, başladık laflamaya... Cemroşun, babasıyla seyahat sonrası ilk gününü özetlersek...:) İşte komedi burada... ağlama sızlanma, bağırma, oradan oraya koşuşma, inat, çimdik, ısırma kalmadı...:) Allah onların hepsini birbirine bağıslasın... Hoş geldin oğlum evine.